سه شنبه ۱۷ دی ۱۳۹۲ | 8:28 | آرش عبدی -
من در امتحان رياضي سكوت،وسعت تنهاييم را يافتم.
فرمولي برايش كشف كردم:
اگر دلتنگي هايت را در حس غريب ضرب كني،
مساحت تنهاييت را مي يابي.
من يافتم كه معادله ي دلتنگي هايم برايت
جواب ندارد چون دلتاي دلهرگي من منفي است و
من يافتم مجموعه ي ثانيه هاي شاديم تهي است
واين ها همه در تابع هماني قلبت جواب مي دهد و فقط آن را بايد
با اعداد بي نهايت وجودت محاسبه كني.